Etappe 7 van Vazzoler naar Passo Duran

Na 2 lange dagen lopen, vandaag wat relaxter dachten we. Niets was minder waar 😱. We vertrokken vandaag om 8 uur, eerst door het bos over een breed grintpad langzaam naar beneden. Totdat de bordjes ons van het brede pad af leidde en links de berg op stuurde. In het begin was het nog een leuk klimmetje, totdat het leek of het pad niet verder ging. Het bleek dat we een steile bevroren sneeuwhelling over moesten steken. Stokken erbij gepakt en met knikkende knieën de helling op gelopen. Het was zo steil en bevroren dat je heel weinig grip had. Voor het eerst ben ik echt bang geweest. Ik dacht als ik ga glijden, lig ik beneden. Niet fijn! Maar gelukkig de overkant bereikt waarna we nogmaals een soortgelijke situatie tegen kwamen, maar deze door een stuk naar beneden te lopen konden ontwijken, maar daarna moesten we natuurlijk ook weer naar boven klimmen. Hierna vervolgde het smalle pad zich langs de steile bergwand. Constant kijken waar je je voeten neerzet. Inspannend! We verlangde inmiddels naar onze dagelijkse cappuccino met gebak, maar helaas was de eerste mogelijkheid pas na 5,5 uur lopen. Maar geen gebak genomen maar een bord pasta. Hierna nog een uurtje gelopen tot onze slaapplaats. Nu lekker even uitbuiken na het avondeten (pasta!). Morgen en overmorgen ook nog twee volle dagen. De benen krijgen het wel wat zwaar nu, het koppie is nog goed. Bij het avondeten maar geen wijn en bier gedronken en bijtijds gaan slapen. Op naar morgen!