Etappe 3 - Fanes naar Lagazuoi

Als ik op m'n rug lig in m'n bed voel ik m'n schouderbladen, we besluiten aan Kurt te vragen of hij wat bagage van ons mee naar z'n huis kan nemen. Zij gaan vandaag immers naar huis. Gelukkig is dit geen probleem en scheelt het voor ons een hoop gewicht. Daarnaast heb ik 2 blarenpleisters op m'n schouderbladen geplakt 😜 en m'n knie ingetaped voor de zekerheid. Kurt zegt ook dat het wennen aande hoogte een dingetje is. Na gezamenlijk ontbeten te hebben, nemen we afscheid en gaan we redelijk vroeg op pad. We beginnen direct met een behoorlijke klim. Daarna een stukje fietspad en dan een heerlijk stuk vals plat maar zeer mooi met een tapijtje van gele en paarse bloemen. Vandaag gebruik en m'n stokken en heb ik iets op m'n hoofd. Na 5 km komt er een behoorlijk stuk stijgen maar dat stuk is afgesloten ivm schade door een storm, ook erg hoeven we nog niet te gaan klimmen, maar ik weet dondersgoed dat het een keer gaat komen. Door regelmatig te pauzeren en ons tempo soms wat aan te passen, voelen we ons 100x beter dan gisteren. Rugzak heb ik ook echt geen last meer van. Wanneer we de omleiding gehad hebben, komen we weer op de oorspronkelijke route en de klim naar 2700 meter begint. We genieten ervan ipv dat het zwaar valt, waarschijnlijk nu toch een beetje gewend aan de hoogte. Fijn! Het laatste stuk is echter door de sneeuw en heel steil. De rust bewarende gaat het ons een heel eind goed af. Nog even een handje nootjes en een slok water voor de laatste loodjes want de vermoeidheid gaat nu ook z'n parten spelen. Eindelijk bereiken we de top en onze hut en wat een kadootje zeg. We staan op de top van de wereld, wat een uitzicht! Nu nog even lekker in de zon, eindelijk weer WiFi, dus kan ik de blog ook bijwerken. Vandaag was een dag met een gouden randje. Super genoten!