5e etappe van Averau naar Passo Staulanza

Vandaag vroeg op! Ten eerste omdat er onweer rond een uur of 2 is voorspeld en ten tweede omdat we verder willen lopen dan we oorspronkelijk gepland hadden, om de afstand morgen een beetje in te korten want die was wel heel lang. Kortom: gaan met die banaan! Om kwart voor acht starten we. We zien weinig, de mist hangt om de bergen heen. Er volgt een afdaling door een mooi groen bos. We dalen af van 2100 naar 1650. Het is een mooi stuk maar je kunt geen moment verslappen, je moet constant kijken waar je je voeten neerzet aangezien het pad vol stenen, boomwortels en losse takken ligt. Met het bericht in m'n achterhoofd over de beren die wandelaars aangevallen hebben, loop ik toch iets meer op m'n hoede door het bos. Na circa 2 uur steken we een weg over en komen we in het volgende bosrijke gebied wat natuurlijk weer omhoog gaat. Het is een mooi gebied met watervalletjes en bergstromen. Wel weer een pittige klim naar 2250 meter. Het begint te druppelen en we halen onze poncho's tevoorschijn, ik ben al zeiknat van het zweten, maarrrr we willen de spullen drooghouden. Al snel stopt het weer met regenen en doen we de poncho weer snel uit, dat plastic ademt helemaal niet, heb ik het nog warmer. Uiteindelijk komen we bij Rifugio lago di croda, waar we genieten van een cappuccino met een stuk cheesecake, zelfs ik. Heb ik zo weer verbrand haha... Ik trek droge sokken en een droog shirt aan. Ruud zegt dat we nu een heel stuk een gemakkelijke weg hebben volgens de kaart. Dat blijkt dus in te houden: goed begaanbaar, het zegt niets over stijgen 😅. Elke keer als we een bocht naderen denk ik nu zal het toch wel weer plat worden, maar helaas. De woorden "gemakkelijke weg" plus het feit dat als we vooruit kijken de weg alleen maar stijgt, is wel even een mentale strijd voor mij. Dan begint het ook nog ontzettend hard te waaien en uiteindelijk ook nog te regenen. Heb je wel eens een plastic poncho boven op een berg met windkracht tig geprobeerd aan te trekken? Nu ben ik degene die erom moet lachen, Ruud vindt het nu even niet meer leuk. En... We lopen weer door. Door de koude wind en regen kom ik juist weer in het hier en nu en moet ik er wel om lachen eigenlijk. Later geeft Ruud ook weer een teken van leven en vervolgen we onze weg zonder regen. De weg loopt nu glooiend en dit is goed te doen. Halverwege krijgen we gezelschap van koeien en klinken hun bellen heel vrolijk. We komen op het punt waar we moeten kiezen of dat stuk extra er aan plakken of dat het genoeg is. We voelen ons allebei fit en besluiten om door te gaan (zonder te weten of er in de volgende hut plek is voor ons). We lopen nog een leuk pad door het bos en uiteindelijk komen we bij de hut aan en hebben ze ook nog een kamer voor ons met een privedouche. Die luxe vinden we wel even lekker. Vandaag hebben we 7,5 uur gelopen en zijn we 21 km verder. We hebben voor morgen 5 km bespaard., maar dan nog is het volgens de kaart 8,5 uur lopen ook al is het "slechts" 15 km. Dit komt waarschijnlijk door de 1000 hoogtemeters die we gaan maken😱. Straks lekker eten en dan maar weer vroeg naar bed. Het was echt een gave dag vandaag met alles erin.